molybdeen Geschiedenis

Molybdeen mineralen zijn reeds lang bekend, maar het element was "ontdekt" (in de zin van onderscheid als een nieuwe entiteit van mineralen zouten van andere metalen) in 1778 door Carl Wilhelm Scheele, die dacht dat hij werd geleid observeren tijdens het bestuderen van een steekproef van molybdenite. Genoemd van het Griekse woord 'molybdos, wat eigenlijk betekent dat leiden Scheele merken een duidelijke visuele gelijkenis, die bij verdere analyse, bleek niet te kloppen. Zijn studies brachten hem tot de conclusie dat het erts steekproef geen lood, maar een nieuw element, dat hij de naam molybdeen na het mineraal molybdenite.

Oorspronkelijk molybdeen werd verward met grafiet en lood erts, en was niet bereid tot 1782 door Hjelm in de onreine toestand. Molybdeen komt niet inheems, en is hoofdzakelijk verkregen uit molybdenite (MoS2). Andere minder belangrijke commerciële ertsen van molybdeen zijn powellite (Ca (MOW) O4) en wulfenite (PbMoO4). Het kan ook worden teruggewonnen uit koper en wolfraam operaties als een bijproduct. Na de eerste isolatie van molybdeen in 1782, was een commerciële toepassing voor molybdeen niet geïdentificeerd tot aan het begin van 1900.

Het metaal is bereid uit het poeder van de waterstof-reductie van gezuiverd molybdeenzuur trioxide of ammoniummolybdaat. Molybdeen is het metaal zilver-wit, en zeer hard. Echter, het is zachter en meer taai dan wolfraam en gemakkelijk gewerkt of getrokken in zeer fijne draad. Het kan niet worden gehard door warmtebehandeling, alleen door te werken. Het vertoont een hoge elasticiteitsmodulus en een zeer hoog smeltpunt. Boven een temperatuur van 760 ° C (1400 ° F) molybdeen de metaal vormt een oxide dat verdampt zoals het is gevormd en de weerstand tegen corrosie te hoog is. Het heeft een lage thermische uitzetting en warmtegeleiding is twee keer zo van ijzer. Het is een van de weinige metalen die bepaalde weerstand tegen fluorwaterstofzuur heeft.

Industriële en militaire toepassingen sterkere staalsoorten nodig met een grotere weerstand tegen corrosie en schade. De Eerste Wereldoorlog zag de vraag naar molybdeen dramatisch stijgen als gelegeerd staal gebruikt voor het transport en de pantsering verhoogd met de oorlogsinspanning. Het bleek dat molybdeen kan een slagvastheid vergelijkbaar met wolfraam te geven wanneer een legering met staal, met minder gewicht. De vraag naar molybdeen begonnen met een intensieve zoektocht naar nieuwe bronnen om een ​​betrouwbare voorziening te garanderen. Dit leidde tot de ontdekking van de enorme Climax storting in Colorado, waarvan de productie begon in 1918. Naast de primaire molybdeen mijnen, is molybdeen ook gewonnen als een bijproduct van koper en wolfraam mijnbouw. Het metaal wordt geproduceerd uit gezuiverd ammoniummolybdaat of molybdeenzuur trioxide poeder door waterstof reductie bij hoge temperatures.In zijn elementaire vorm, Molybdeen is een zilverwit metaal element. Het symbool in de periodieke tabel is Mo en het atoomnummer 42. Hoewel molybdeen is chemisch stabiel, zal het reageren met zuren.

In 1768, de Zweedse wetenschapper Carl Wilhelm Scheele vastgesteld dat molybdenite was een sulfide samenstelling van een nog onbekend element, door ontbindend in heet salpeterzuur en het verwarmen van het product in de lucht om een ​​witte oxide poeder opleveren. In 1782, op voorstel van Scheele, Peter Jacob Hjelm chemisch verminderde het oxide met koolstof, het verkrijgen van een dark metal poeder dat hij de naam 'molybdeen.'

Molybdeen bleef voornamelijk een laboratorium nieuwsgierigheid tot laat in de 19e eeuw, toen technologie voor de winning van commerciële hoeveelheden werd praktisch. Experimenten met stalen aangetoond dat molybdeen kunnen in de praktijk wolfraam te vervangen in veel staal legeringen. Deze verandering bracht gewicht voordelen, aangezien het atoomgewicht van wolfraam is bijna het dubbele van molybdeen. In 1891, het Franse bedrijf Schneider & Co voor het eerst gebruikt molybdeen als legeringselement in pantser plaat staal.

De vraag naar gelegeerde staalsoorten tijdens de Eerste Wereldoorlog veroorzaakte wolfraam de vraag om te zweven, sterk persen zijn te leveren. De wolfraam tekort aan molybdeen versnelde vervanging in vele harde en slagvaste wolfraam staal. Deze toename in de vraag molybdeen spoorde een intensieve zoektocht naar nieuwe bronnen van het aanbod, met als hoogtepunt de ontwikkeling van de massale Climax storting in Colorado, USA en de opstart in 1918.

Na de oorlog, vermindering van de vraag naar gelegeerd staal veroorzaakt intens onderzoek inspanningen om nieuwe civiele toepassingen ontwikkelen voor molybdeen, en een aantal nieuwe low-gelegeerd molybdeen staal automotive werden al snel getest en geaccepteerd. In de jaren 1930, onderzoekers bepaalden de juiste temperatuur bereik te smeden en een warmtebehandeling te molybdeen-dragende high-speed staal, een doorbraak die grote nieuwe markten geopend voor molybdeen. Onderzoekers uiteindelijk ontwikkelde een volledig begrip van de manier waarop molybdeen schenkt de vele kostenbesparende voordelen als een legeringselement voor staal en andere systemen.

Tegen het einde van de jaren 1930, molybdeen was een algemeen aanvaarde technisch materiaal. De conclusie van de Tweede Wereldoorlog in 1945 weer bracht meer investeringen in onderzoek naar nieuwe civiele toepassingen te ontwikkelen, en de naoorlogse reconstructie van de wereld extra markten die voor molybdeen-bevattende constructiestaal. Staal en gietijzer nog steeds bestaat uit de grootste marktsegment, maar molybdeen heeft ook bewezen van onschatbare waarde zijn in superlegeringen, nikkel legeringen, smeermiddelen, chemicaliën, elektronica en vele andere toepassingen.

Als u nog interesse in onze producten, neem dan gerust contact met ons op via e-mail:sales@chinatungsten.com sales@xiamentungsten.com of per telefoon: 86 592 5129696.